Derinkuyu to starożytne, podziemne miasto znajdujące się w Kapadocji, w środkowej Turcji, w prowincji Nevşehir. Jest to największe z dotychczas odkrytych miast

podziemnych w regionie, którego początki sięgają nawet VIII wieku p.n.e. Derinkuyu osiągnęło pełny rozkwit w czasach bizantyjskich, kiedy służyło jako schronienie dla chrześcijan uciekających przed prześladowaniami i najazdami Arabów. Miasto rozciąga się na głębokości około 60 metrów i obejmuje co najmniej 8 poziomów dostępnych dla turystów, choć w rzeczywistości może być ich nawet 18.

Szacuje się, że Derinkuyu mogło pomieścić od 20 do 50 tysięcy osób, w tym zwierzęta i zapasy żywności. Wnętrze miasta jest niezwykle dobrze zaprojektowane – znajdują się tu sypialnie, kuchnie, magazyny, stajnie, studnie, a nawet kościoły i szkoła religijna. Kluczowym elementem są systemy wentylacyjne – ponad 50 szybów zapewniało dostęp świeżego powietrza do najniższych poziomów. Woda pochodziła z głębokich studni, z których część była tak skonstruowana, że nie miała dostępu z zewnątrz – co zwiększało bezpieczeństwo mieszkańców.

Wejścia do miasta były dobrze ukryte i zabezpieczane ogromnymi, okrągłymi kamieniami, które pełniły funkcję drzwi – mogły być przetaczane w razie zagrożenia. Wąskie korytarze zmuszały intruzów do poruszania się pojedynczo, co ułatwiało obronę. Miasto było połączone z innymi kompleksami za pomocą tuneli – np. z oddalonym o 9 km podziemnym miastem Kaymaklı. Derinkuyu nie było stałym miejscem zamieszkania, lecz raczej azylem na czas niebezpieczeństw.

Zostało ponownie odkryte w 1963 roku, kiedy pewien mieszkaniec odnalazł w swoim domu ukryty tunel prowadzący do starożytnych korytarzy. Dziś Derinkuyu jest jedną z największych atrakcji Kapadocji i świadectwem niezwykłych umiejętności inżynieryjnych starożytnych Anatolijczyków. Zwiedzanie miasta to podróż w głąb historii i jednocześnie fizyczne wyzwanie – wąskie przejścia i klaustrofobiczne przestrzenie nie są dla każdego. Obiekt znajduje się pod ochroną państwową i jest rozpatrywany jako kandydat na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Fascynuje badaczy, turystów i archeologów z całego świata, oferując wyjątkowe spojrzenie na podziemną cywilizację sprzed tysiącleci.