Tamada to tradycyjna postać w kulturze gruzińskiej, pełniąca funkcję mistrza ceremonii podczas supry, czyli uroczystej gruzińskiej uczty. Jest odpowiedzialny za prowadzenie toastów,

które są nieodłącznym elementem wspólnego biesiadowania i mają głęboki, często filozoficzny charakter. Tamada nie tylko wznosi toasty, ale także dba o porządek i atmosferę podczas całej uczty – jego słowo ma charakter niemal święty.

Musi być osobą charyzmatyczną, elokwentną i inteligentną, potrafiącą mówić barwnie, z humorem i głębią. Toasty tamady mogą dotyczyć życia, miłości, przodków, gości, Boga, przyjaźni czy ojczyzny, a każdy z nich niesie ze sobą przesłanie. Tamada często cytuje poezję, przypowieści, a nawet odnosi się do historii lub literatury.

Zazwyczaj tamadą zostaje najstarszy, najbardziej szanowany lub najbardziej elokwentny mężczyzna przy stole, choć zdarza się, że funkcję tę pełnią także kobiety. Tamada powinien pić za każdym razem, gdy wznosi toast – to wymaga nie tylko silnej głowy, ale także wytrzymałości. Nie wypada odmówić wypicia toastu wygłoszonego przez tamadę, co świadczy o szacunku wobec tradycji.

Funkcja ta ma długą historię i stanowi integralny element gruzińskiej tożsamości kulturowej. Tamada nie jest tylko zabawnym wodzirejem – jest symbolem wspólnoty, mądrości i gościnności. Jego zadaniem jest także włączanie wszystkich gości w atmosferę świętowania, nawet tych nieznających tradycji. Uczta z tamadą może trwać wiele godzin, a czasem nawet cały dzień, tworząc poczucie wspólnoty i głębokiej więzi między uczestnikami.

Współcześnie tamada pozostaje ważną postacią nie tylko podczas wesel, ale także przy świętach narodowych, spotkaniach rodzinnych i wizytach zagranicznych gości. Rola ta przekazywana jest często z pokolenia na pokolenie, a jej znaczenie pozostaje niezmienne pomimo zmieniających się czasów.