Klasztor Geghard to jeden z najważniejszych i najbardziej malowniczo położonych zabytków Armenii, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Znajduje się w wąwozie rzeki Azat, w otoczeniu stromych, skalistych zboczy, które nadają mu niemal mistyczny charakter. Nazwa „Geghard” oznacza „włócznię” i odnosi się do włóczni, którą rzymski legionista przebił bok Chrystusa – relikwii, która miała być przechowywana w klasztorze. Pełna nazwa klasztoru to Geghardawank, czyli „klasztor świętej włóczni”. Wiele budynków kompleksu wykuto bezpośrednio w litej skale, co nadaje mu unikalny charakter architektoniczny. Najstarsze części klasztoru pochodzą z IV wieku, choć większość budowli datowana jest na XIII wiek, z czasów panowania dynastii Zakarydów. Centralnym punktem kompleksu jest kościół Katoghike, częściowo wykuty w skale, a częściowo zbudowany z kamienia. Wnętrza klasztoru są ciemne, surowe i monumentalne, a mimo to zadziwiają akustyką – przez co często odbywają się tu koncerty chóralne. Klasztor był ważnym ośrodkiem religijnym, naukowym i kulturalnym średniowiecznej Armenii. Znajdowały się tu skryptoria, w których kopiowano i iluminowano manuskrypty. Ściany świątyni zdobią misterne płaskorzeźby, w tym orły, lwy, krzyże i roślinne motywy. W obrębie kompleksu znajduje się też wiele grobowców członków możnych rodów, m.in. rodu Proszian. Niektóre komnaty i kaplice zostały wykute tak głęboko, że dociera do nich jedynie wąska smuga światła z otworu w sklepieniu. Klasztor otacza zespół starożytnych chaczkary – kamieni krzyżowych będących formą ormiańskiego rzeźbiarstwa sakralnego. Miejsce to przyciąga pielgrzymów i turystów nie tylko religijnym znaczeniem, ale i malowniczą lokalizacją. Geghard był także schronieniem w czasie najazdów – jego niedostępne położenie stanowiło naturalną obronę. Ciekawostką jest, że w skale wykuto również zbiorniki na wodę oraz pomieszczenia gospodarcze. Obok wejścia do klasztoru znajduje się źródło wody, uznawane przez wiernych za święte i uzdrawiające. Do Geghardu prowadzi starożytna droga karawanowa wzdłuż rzeki Azat, wijąca się wśród czerwonych skał. W pobliżu klasztoru, na stromych zboczach, można odnaleźć również groty i pustelnie mnichów. Cały kompleks idealnie wpisuje się w naturalny krajobraz – monumentalny, a jednocześnie surowy i harmonijny. Geghard jest symbolem duchowego dziedzictwa Armenii, łączącym tradycję pustelniczą z wysokim kunsztem architektonicznym. Współcześnie klasztor służy jako miejsce kultu, ale także jako przestrzeń do kontemplacji i poznawania historii. Jest też jednym z najczęściej fotografowanych obiektów w Armenii – jego surowe piękno przyciąga artystów i podróżników. Wierni zostawiają w niszach monety i chusty jako wota błagalne i dziękczynne. Geghard to nie tylko kompleks klasztorny – to kamienne świadectwo wiary i trwania ormiańskiej kultury na przekór dziejowym burzom.