Świątynia w Garni to jeden z najbardziej niezwykłych zabytków Armenii, będący unikalnym przykładem architektury hellenistycznej na Kaukazie.

Położona jest na skalnym cyplu nad wąwozem rzeki Azat, z widokiem na góry Geghamskie. Zbudowana została w I wieku n.e., za panowania króla Tirydatesa I, najprawdopodobniej ku czci boga Mitry, choć niektórzy badacze wskazują na Heliosa lub inne bóstwa solarnie związane. Świątynia została ufundowana po powrocie króla z Rzymu, gdzie otrzymał koronę z rąk cesarza Nerona. Jest jedyną zachowaną pogańską świątynią w Armenii – reszta została zniszczona po przyjęciu chrześcijaństwa w 301 roku. Jej konstrukcja oparta jest na klasycznym porządku jońskim, z 24 kolumnami otaczającymi cellę. Fasada zdobiona jest motywami liści akantu, winorośli i geometrycznych fryzów. Wymiary świątyni to około 11,5 × 19 metrów, zbudowana została z bazaltu i niektórych elementów tufowych. Po przyjęciu chrześcijaństwa świątynia w Garni została przekształcona w letnią rezydencję królewską. Uległa niemal całkowitemu zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1679 roku. Odbudowę świątyni przeprowadzono w latach 60. XX wieku na podstawie dokładnej rekonstrukcji i dokumentacji archeologicznej. Dziś Garni jest symbolem starożytnego dziedzictwa Armenii i miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów. Wokół świątyni znajdują się pozostałości łaźni rzymskich z zachowanymi mozaikami, pałacu królewskiego i cytadeli. Jedna z mozaik przedstawia scenę z mitologii rzymskiej, opisaną łacińską inskrypcją „Macte Virtute”. Garni uznawana jest przez Ormian za dowód na ciągłość ich cywilizacji sięgającej czasów przedchrześcijańskich. Jej harmonijna sylwetka i lokalizacja sprawiają, że często nazywana jest „ormiańskim Partenonem”. W letnie dni w świątyni odbywają się koncerty muzyki klasycznej i liturgicznej, wykorzystujące doskonałą akustykę budowli. Choć budowla ma charakter pogański, niektórzy Ormianie odwiedzają ją również jako miejsce medytacji i duchowego skupienia. Zimą świątynia pokrywa się śniegiem, co czyni z niej niemal nadrealistyczną scenę – przypominającą ruiny z antycznego snu. Garni znajduje się zaledwie kilkanaście kilometrów od Erywania, co czyni ją jednym z najłatwiej dostępnych zabytków Armenii. Turyści często łączą wizytę w Garni z pobliskim klasztorem Geghard, tworząc tzw. „trasę sakralno-klasyczną”. Świątynia jest też ulubionym motywem na ormiańskich znaczkach, banknotach i dziełach sztuki. Garni pozostaje żywym pomnikiem wielowarstwowej tożsamości Armenii – łącząc helleński klasycyzm z kaukaskim krajobrazem i ormiańską duszą.