Kolos Rodyjski – jeden z siedmiu cudów świata starożytnego, monumentalny posąg boga Heliosa wzniesiony na greckiej wyspie Rodos ok. 280 r. p.n.e. jako wyraz wdzięczności za zwycięstwo nad wojskami Demetriusza Poliorketesa. Zaprojektowany i wykonany przez Charesa z Lindos, ucznia Lizypa, posąg mierzył ok. 32 m wysokości i był wykonany z brązu, z wewnętrzną konstrukcją z żelaza i wypełnieniem z kamienia. Stał przez 56 lat, do trzęsienia ziemi w 226 r. p.n.e., które doprowadziło do jego zawalenia. Ze względu na wyrocznię delficką, która odradzała odbudowę, nie został nigdy wzniesiony ponownie. Przez kolejne stulecia ruiny Kolosa były atrakcją podróżników starożytności. W VII w. n.e. Arabowie, po zdobyciu Rodos, sprzedali pozostałości rzeźby na złom, co doprowadziło do jej całkowitego zniknięcia. Lokalizacja posągu pozostaje niepewna – współczesne badania kwestionują popularną wizję stojącego "okrakiem" nad portem, sugerując raczej jego umiejscowienie na terenie akropolu. Kolos symbolizował siłę, niezależność i duch oporu mieszkańców Rodos. Pomimo zniszczenia, jego legenda przetrwała w tekstach starożytnych autorów, m.in. Pliniusza Starszego i Filona z Bizancjum. Współcześnie jest ikoną kultury greckiej oraz inspiracją dla projektów rekonstrukcyjnych i literackich odniesień.
